Wally Conron werkte bij de Australische Blindegeleidehond Opleidings Instituut toen hij van een dame uit Hawaii een aanvraag kreeg voor een blindegeleidehond, die ook nog eens allergie-vriendelijk was, omdat haar man allergisch was voor honden.

Wally besloot toen om een blindegeleidehond, een Labrador teefje te laten kruisen met een Standaard Poedel reu, om zodoende het beste uit de twee honden te creeren, namelijk de "will to please” en trainbaarheid van de Labrador en de niet-verharende eigenschap van de Poedel. Uit het eerste nestje van Wally zijn er 3 pups geboren, waarvan er 1 geschikt bleek te zijn. Hij noemde deze honden "de Labradoodle”. Maar na meerdere nestjes gehad te hebben,  bleek het niet zo gemakkelijk te zijn, omdat niet iedere hond het "niet verharende uiterlijk” of de "will to please”bleek te hebben. In plaats van een goed doordacht fokprogramma op te zetten, besloot Wally te stoppen.

Intussen was de Labradoodle al enorm populair en er was veel vraag naar. Er zijn toen 2 Australische fokkers, Rutland Manor en Tegan Park door gegaan met honden van Wally, om zodoende verder te gaan fokken, met als doel "het creeren van een Labradoodle met een zachtaardig, betrouwbaar karakter, een echte familiehond, die ook nog eens goed te trainen was als hulphond".

Na jaren lang selectief fokken en het inkruisen van verschillende rassen, zoals de Ierse Water Spaniel, de Amerikaanse en Engelse Cocker Spaniel, de Curly Retriever (In sommige lijnen is ook de Soft Coated Wheaten ingekruisd, vanwege de onderhoudsvriendelijke vacht en zijn compacte bouw) ontstond er een zachtaardige, betrouwbare familiehond, die ook nog eens goed op te leiden was als hulphond. Rutland Manor en Tegan Park, de Co Founders/grondleggers hebben deze honden "De Australian Labradoodle”genoemd.